dramacie Angelo Wiktora Hugo). Trudniej jeszcze było dostosować kostium aktorki do roli społecznej postaci - na przykład w sztuce Hugo Król się bawi panna Anais, grająca córkę oberżysty, nie zgodziła się założyć odpowiedniego do tej roli stroju, grała w sukni konwencjonalnej i eleganckiej, co zniweczyło wizualny efekt kontrastu między królem a uwodzoną dziewczyną.<br>Teatr romantyczny wymagał aktorów o szczególnych predyspozycjach, a także szczególnego typu inscenizacji. Z tych przyczyn romantycy dążyli do opanowania na stałe chociaż jednego teatru, podporządkowania go własnej wizji spektaklu. Tym mocniej do tego zmierzali, że klęskę pierwszych ich premier (niezależnie od faktu, że były to sztuki nie najlepsze) można