pod strażą. Przyniesiono mu wodę do umycia rąk i pęk piór służących za ręcznik, podano jedzenie i napój. Owym jeńcem był sam John Smith. W czasie gdy się posilał, Powhatan i starszyzna plemienia radzili nad losem jeńca. Czy potraktować go jak wroga i zabić, czy jak gościa - nieproszonego wprawdzie - i uwolnić. Zapadł werdykt: Zabić! Dwaj młodzi wojownicy przynieśli wielki kamień, następnie zmuszono Smitha, by ukląkł i złożył na nim głowę. Wyznaczony wykonawca wyroku wzniósł już w górę ciężką maczugę, gdy nagle z grupy kobiet wypadła młodziutka, zaledwie trzynastoletnia dziewczyna w sukni z miękkiej skóry jelenia i położyła swą głowę na głowie