ówczesna generacja "ludzi pierwszej fali transformacji". A były to, obok porażającej (z dzisiejszej perspektywy) niekompetencji wszystkich ówczesnych aktorów biorących udział w transformacji, złudzenia bardzo poważne, rzutujące na późniejsze decyzje i ich obecne konsekwencje.<br>Najważniejsze złudzenie dotyczyło pojmowania transformacji systemowej jako 2-4-letniego okresu "zaciśnięcia pasa" i przywrócenia równowagi, zapoczątkowanego uwolnieniem cen i ostrą polityką dezinflacyjną. Po tym okresie gospodarka miała "zaskoczyć" - w wyniku szybkiej prywatyzacji i powstania rynku kapitałowego. Była to wizja działania systemu społecznego i gospodarki typowo mechanistyczna (jednoczynnikowa), jednocześnie niezwykle prymitywna. Naiwny optymizm co do możliwości szybkiego tempa transformacji prezentowali zwłaszcza liberałowie, ale wszyscy generalnie podlegali temu złudzeniu.<br>Założenie