można nazwać pantomimę hermeneutyczną sztuką poszukiwania sensu.<br> Jednakże przez swoją "filigranowość", unikanie wszelkich widowisk,<br>zbiorowych scen ustrzega się pantomima pokusy głoszenia, iż jest np.<br>najdoskonalszą ze sztuk, artystycznie najbardziej wysublimowaną i o<br>wielu nieograniczonych możliwościach wyrazu, że związana jest, od<br>strony odbioru, z najwyższą i najgłębszą koncentracją estetyczną.<br> Twórcy pantonimy uznają swą sztukę za subtelne narzędzie penetracji<br>rzeczywistości ludzkiej, a odbiorcy najczęściej przeżywają na<br>przedstawieniach pantomimy uczucia egzotycznej niezwykłości,<br>zaskakującego odkrycia tego, co, być może, powinno być zakryte -<br>najtajniejszych zakamarków niezwykłości.<br> Taniec. Podstawowym pojęciem dotyczącym "ruchu wyspecjalizowanego"<br>jest taniec. Jego określenie encyklopedyczne brzmi następująco: "Taniec<br>- układ ruchów i gestów człowieka uporządkowanych