i uzbrojeniu były do tego czasu zbyt silne. Właściwie przez cały XVI w. miecz "trzymał się mocno". Był on przede wszystkim orężem ciężkozbrojnej jazdy kopijniczej (zastąpionej z czasem przez husarię walczącą właśnie szablą), był bronią dworską, wojskową, ceremonialną, ozdobną - wreszcie symboliczną. I właśnie w postaci symbolicznej przetrwał po wiek XVIII - vide miecz koronacyjny Stanisława Augusta Poniatowskiego (z jakże piękną orlą głowicą). O jego dobrej kondycji jeszcze w drugiej połowie XVI w. świadczą Artykuły rotmistrzom opowiadane, w których zaleca się, aby w rotach husarskich "miecze <gap> mieli wszyscy, a nie szable". Ale wówczas szabla była już bronią wielce popularną, coraz bardziej zyskującą sobie