wiele, by nieco złagodzić tak odbierany wizerunek własnej osoby. Nie chciał też, by jego piosenki stawały się polityczną amunicją dla lewej strony sceny politycznej. Najwyraźniej z tych powodów deklarował niekiedy w wywiadach swoje przywiązanie do wartości tradycyjnych, zaś ostrze swojej rockowej krytyki obrócił przeciw farbowanym lisom i dinozaurom poprzedniej epoki (&lt;foreign&gt;vide&lt;/&gt;: "Powróćże komuno" czy "Bolszewicy na niszy" z płyty "Powrót do raju").<br><br>Trudno wszak byłoby podejrzewać kogoś takiego jak Paweł Kukiz, że nagle zacznie komponować śpiewane laurki ku chwale władzy i społeczeństwa, i stanie się bezkrytycznym fanem polskiego kapitalizmu, czyli nowym wcieleniem wzorca Artysty Systemu. Nie pozwalał na to temperament i