zostali i jego pomocnicy: były oficer Antoni Perles oraz wójt Łukasz Przeborowski. Trzymano ich w Krakowie, na Wawelu. Po długim śledztwie, w 1802 r. ogłoszono Gorzkowskiemu wyrok śmierci, który jednak nie został wykonany; wydalono go tylko za granicę. Rząd austriacki nie czuł się w tym momencie zagrożony rewolucją agrarną i w istocie nie dojrzał jeszcze do niej rozwój stosunków społecznych i politycznych. Przedsięwzięcie Gorzkowskiego pozostaje niemniej w naszych oczach pierwszą ważną próbą powiązania walki klasowej chłopów i walki o niepodległość.<br>Represje, które spadły na Centralizację lwowską, oszczędziły zrazu zabór pruski.<br>Od rozbioru czynna była w Warszawie konspiracyjna grupka, tzw. klub miejski