dlań wartość i przed czym ma się chronić. Świat był postrzegany i jest nadal adekwatny nie do rzeczywistości jako takiej, lecz do całego systemu potrzeb, warunkujących możliwość przetrwania i rozwoju. Rzeczywistość pozazmysłową pozwoliła nam poznać, i to w bardzo ograniczonym zakresie, dopiero nauka. Świat postrzeżeniowy człowieka jest zatem jego specyficzną właściwością i różni się od świata postrzeżeniowego innych gatunków zwierząt, nawet najbliższych nam ewolucyjnie. Dla człowieka największe znaczenie ma zmysł wzroku. Genetycznie uwarunkowanymi cechami postrzegania wzrokowego są m.in. poczucie obrazu, który postrzegamy jako całość, mimo że bodźcami wyzwalającymi są jego poszczególne fragmenty oraz poczucie przestrzeni związane ze stereoskopowym widzeniem, które