narodu oznacza przynajmniej stuletnią krwawą ranę. Mniej więcej tyle potrzeba czasu, aby wypełnić taką demograficzną lukę. Tu właśnie zaczynają się paradoksy Estonii. <br>Estończycy opanowali sztukę egzystencji na granicy istnienia. Logika historii i geopolityki przez cały czas pracowała bowiem przeciw jednomilionowemu narodowi (do takiej populacji doszli Estończycy dopiero na początku XX w.). Z drugiej strony istnieją czynniki, które Estończycy mogli wykorzystać do przywracania i zachowywania swojej witalności. Wśród nich głównym jest położenie Estonii na granicy zachodniego i wschodniego chrześcijaństwa. Z punktu widzenia Rosji Estonia to furtka do zachodniochrześcijańskiej Europy, z punktu widzenia Zachodu Estonia zaś to państwo graniczne Europy. Jeden z najznakomitszych pisarzy