na tamtym brzegu. Siadajcie.<br> Podtrzymał matkę za łokieć, gdy dawała krok z brzegu na prom, aż nie<br>mogła ukryć zdziwienia, ale i z podejrzliwością potem patrzyła na<br>niego. Mnie uniósł pod ręce i przesadził jak piórko. Złapał drąg, odbił<br>od brzegu, chwycił za linę rozwieszoną między brzegami i zapatrzył się<br>w bieg pociemniałej rzeki, a lina omal sama przesuwała mu się w rękach.<br> - Jak to na nas pan czekał? - spytała matka.<br> - A na kogóż by? - od jego dudniących słów aż się prom lekko<br>zakołysał.<br> Głos mu się jednak po chwili wypogodził i łagodnie już upomniał mnie,<br>abym nie trzymał się liny, bo