wrażenie przepychu, współtworzącego atmosferę wzniosłości - lub uderzała liryczna malowniczość, towarzysząca melodramatom. W każdym razie były to rzeczywiście widowiska, a nie muzyczny recital z tłem.<br>Ważną rangę miały przedstawienia operowe również w weimarskim teatrze. Goethe wielbił Mozarta; gdy w 1829 roku myślał o muzyce do Fausta, zapisał że powinna być utrzymana "w charakterze Don Juana; Mozart mógłby skomponować Fausta", i jeszcze w 1831 roku pisał o nim jako o najwspanialszym geniuszu operowym. Toteż dzieła Mozarta dominowały pośród oper, wystawianych na weimarskiej scenie. Wkrótce po objęciu teatru przez Goethego, w 1792 roku, wystawiono Don Juana (co roku pojawiał się na scenie, w sumie do