z dwu możliwości rozpadu rozgałęzionego ( i ).<br> Półempiryczne równanie na energię wiązania tłumaczy, jak widać, jakościowo pewne prawidłowości w energiach rozpadu . Co do ilościowej interpretacji jest ono jednak dużo mniej zadowalające. Wynika to z występowania silnych efektów pochodzących od zamkniętych powłok protonowych i neutronowych.<br> Najbardziej uderzający z takich efektów dotyczy powłok ((...)) w części układu okresowego o liczbie A około 210. Przykładowo weźmy podwójnie magiczne jądro ((...))) . Powłoka ((...)) usprawiedliwia fakt, że główny obszar występowania emiterów leży poza ołowiem. W ołowiu ((...)) wszystkie protony są silnie związane, w bizmucie ((...)) jeden proton jest słabo związany, w polonie ˘ 84 dwa protony są słabo związane. Izotopy ołowiu nie wykazują więc