ramionach etolę ze srebrnego lisa. Znacznie wyższy od niej mężczyzna, cały czas prowadzał ją pod łokieć. Kiedy Zuzanna zjawiła się ze skrzypcami w świetlicy, spotkała tam właśnie Andrzeja. Spojrzał na nią, na futerał, który trzymała w ręku i parsknął:<br>- To ty jesteś tą skrzypaczką! <br>- A ty tym akompaniatorem! <br>Oboje wpadli w dobry humor, już po kilku akordach Zuzanna zorientowała się, że jeżeli chodzi o fortepian, to Andrzej raczej nie ma wielkiej wprawy. Grał poprawnie, ale bez żadnej techniki. Powiedział, że przez parę lat brał prywatne lekcje. No tak, amatorszczyzna, pomyślała z wyższością. Ojciec przywiózł jej nuty, ale dla Andrzeja było to za