węższej nadstawy cylindrycznej lub granistej, zwieńczonej koronką tworzącą attykę. W wieku XVII nastąpiło dalsze ulepszenie wyrobów, rozpowszechniła się glazura ołowiano-cynowa i powiększył się wachlarz barw ceramicznych ze szczególnym dla tej epoki tłem szafirowym. XVII-wieczna glazura była solidna i trwała, dzięki czemu na znajdowanych w ziemi kawałkach kafli przetrwała w dobrym stanie do naszych czasów. Nie można tego powiedzieć o glazurze kafli późniejszych z wieku XVIII i XIX, która uległa znacznym złuszczeniom. <br>Jak wynika z dawnych ksiąg w XVII wieku w Jarosławiu pracowało już kilku kaflarzy. Bardzo ciekawa jest wiadomość pochodząca z 1623 roku, z której dowiadujemy się, że w obecności