w przyszłych wyborach prezydenckich w Polsce? Dramatopisarz głową państwa: to już prawie przybierająca na sile tendencja. O jej sześć przykładów może naprawdę wkrótce będzie nietrudno.<br> Żarty na bok: fakt, że czytelnikowi "New Yorkera" widok dramatopisarza w roli prezydenta wydaje się w ogóle czymś zabawnym, mówi ogromnie wiele o stałym równaniu w dół i obniżaniu wymagań, jakie niestety daje ostatnio znać o sobie w życiu politycznym Zachodu. Cóż w tym właściwie dziwnego, że społeczeństwo niedużego kraju w środku kontynentu europejskiego wybiera na swego prezydenta wybitnego pisarza? Czy jest bardziej zgodne z naturalnym porządkiem rzeczy, gdy społeczeństwo znacznie większego kraju w środku kontynentu amerykańskiego