Pod względem chemicznym androgeny są steroidami złożonymi z 19 atomów węgla. W warstwie siatkowatej i pasmowatej kory nadnerczy powstaje dehydroepiandrosteron (DHEA), androstendion i niewielkie ilości testosteronu. Głównym źródłem testosteronu są gruczoły płciowe. Wyłącznie w nadnerczach powstaje 11b-hydroksyandrostendion, dzięki obecności enzymu 11b-hydroksylazy. Dehydroepiandrosteron jest słabym androgenem, ale wytwarzany jest w dużych ilościach (10-25 mg/24 h). W tkankach obwodowych testosteron przekształca się w dihydrotestosteron, który jest najbardziej aktywnym androgenem na poziomie komórek docelowych. Przemiany androgenów odbywają się głównie w wątrobie oraz mniej intensywnie w gruczole krokowym, pęcherzykach nasiennych, skórze, mięśniach oraz w obszarze podwzgórza.<br>Z klinicznego punktu widzenia duże znaczenie ma