teoria Newtona odegrała tak wielką rolę. Wiemy, że zgodnie z pierwszym prawem Keplera planeta powinna poruszać się po elipsie, czyli krzywej zamkniętej. W wyniku jednak perturbacji pochodzących od oddziaływań z innymi ciałami układu elipsa ta nie ma stałego położenia w przestrzeni, lecz jej punkt najbliższy Słońca porusza się, tak że w efekcie ruch planety odbywa się po krzywej nie zamkniętej o kształcie rozety pokazanej na rys. 2.11. Ruch punktu przysłonecznego orbity jest niewielki i wynosi na przykład dla najbliższej Słońca planety, Merkurego, 575" na stulecie. Otóż okazuje się, że tylko 532" możemy wyjaśnić zaburzeniami pochodzącymi od oddziaływań innych planet. Wyjaśnienia różnicy