polskiej gramatyki w znacznej części jest Rejowy Wizerunk w wydaniu z 1558 r.<br>W dedykacji swej gramatyki Stojeński twierdzi, że w języku polskim są określone i stałe prawa gramatyczne, dzięki którym nauka tego języka staje się nietrudna i przyjemna. Argument za stabilnością języka odgrywał w tych warunkach ogromną rolę, ale w istocie język polski nie był, nie mógł być tak stabilny, jak się to Mączyńskiemu i Stojeńskiemu wydawało, czy jak im wypadało twierdzić. W praktyce pisarzy doszło do głosu intuicyjne i trafne wyczucie, że język polski danego czasu istnieje wprawdzie jako system, ale nie jako system zamknięty i od mowy jednostkowej niezależny