działania. Zbiór E jest więc wyodrębniony, do pewnego stopnia arbitralnie, z klasy takich następstw: mówimy, że nie interesują nas inne możliwe zdarzenia, że są one nieistotne z punktu widzenia celu, jaki mamy na myśli. Określenie celu polega wówczas na udzieleniu odpowiedzi na następujące pytanie w odniesieniu do każdego e ­ E : w jakim stopniu cel zostanie osiągnięty, gdy zajdzie e ? Kwestię tę można uznać za rozstrzygniętą, gdy na zbiorze E określona zostanie funkcja r , ograniczona z góry, i gdy na mocy definicji: r(e) = r znaczy: "gdy zajdzie e , cel zostanie osiągnięty w stopniu r ". Oznaczmy najniższy kres górny r przez u . Wówczas: gdy