nadal jesteśmy w przyjaźni - to &lt;name type="person"&gt;bracia Łaszkiewicze&lt;/&gt;. Jeden brat &lt;name type="person"&gt;Łaszkiewicz&lt;/&gt; siedzi w Stanach Zjednoczonych i jakieś fasole-monumenty tam sadzą z żoną - on zajmuje się pracą naukową. A Robert jest w Polsce. Bo to byli dwaj bracia &lt;name type="person"&gt;Łaszkiewicze&lt;/&gt;. Przyszli do nas w czwartej klasie. Byłem wtedy uważany za najlepszego rysownika w klasie. I miałem taką absolutnie najmodniejszą torbę, czyli wór ściągany sznurem - to był taki, no, sam szczyt. Jeszcze marzyłem o &lt;orig&gt;beatlesówach&lt;/&gt;, ale to było już poza wszelką osiągalnością. Moja matka powiedziała:<br>&lt;q&gt;- Nie będziesz chodził jak żul!&lt;/&gt;<br>Jedno, na co jakoś się zdobyłem, to czerwone kalosze na wysokim obcasie. Musiałem wyglądać jak