terapię. <br> Ewa...<br>Znowu badania. Po co? Wmawiają, że jest lepiej, a ja czuję się gorzej. Z każdym dniem gorzej. Gorzej niż przed operacją. Nie ma mowy o żadnej pracy, o kreśleniu, o czytaniu, kinie, teatrze. Nic. Tylko ból głowy. Potworny. Przed oczami zamglenia, mroczki. Nieustanne uczucie mdłości. <br><br>Całymi godzinami siedzę w kucki na tapczanie, nie patrzę nawet w okno, łapię się na tym, że twarz zakrywam rękami albo skubię rekruci łeb, albo leżąc opuszkami palców dotykam świeżej blizny. I dostaję melancholijnego kręćka. <br>Kiedy jest Andrzej, staram się zachowywać normalnie, ostatecznie to obcy człowiek, ale nie bardzo mi to wychodzi. Przestaję panować nad