polskie uniwersytety, były jedyną formą polskich lekarskich instytucji naukowych, były placówkami dokształcającymi lekarzy i wytyczającymi kierunki postępowania lekarskiego oraz inicjującymi akcje w zakresie medycyny społecznej i podnoszenia kultury zdrowotnej społeczeństwa. Towarzystwa te opierały swoją działalność na zbiorowym mecenacie społecznym.<br>W pierwszych latach XX wieku liczący 21 milionów naród polski posiadał w przybliżeniu 4300 lekarzy: 2500 w zaborze rosyjskim, 1500 w zaborze austriackim i 300 w zaborze pruskim. Poza granicami Polski pracowało 200 lekarzy: przeszło stu w Ameryce Północnej i w Rosji i około trzydziestu we Francji. Dla porównania podaję, że w Niemczech w 1908 r. było 31 800 lekarzy na 60 milionów