rozwijano i precyzowano zastosowania ogólnych rozwiązań wynikających z Paktu Ligi Narodów w systemie bezpieczeństwa regionalnego. W grę wchodziło określenie rozmiaru pomocy międzynarodowej w granicach regionu, przyjęcie zasady automatycznego zastosowania sankcji wojskowych i blokady ekonomicznej w razie zaistnienia agresji, utworzenie systemu kontroli zobowiązań w zakresie rozbrojenia - zgodnie z planem redukcji zbrojeń w ramach regionu.<br>Teza regionalizmu bezpieczeństwa została zasadniczo przyjęta przez Komisję Przygotowawczą do Komisji Rozbrojeniowej w formie uchwały proponującej badania, czy specjalna organizacja pomocy regionalnej mogłaby stanowić skuteczne oparcie dla niesienia realnej pomocy państwom napadniętym.<br>7 września 1927 r. Polska wystąpiła z nową inicjatywą, Franciszek Sokal, delegat Polski przy Lidze Narodów, złożył