tej lamentującej staruszki wysypie się kłąb karaluchów. Wzdrygnął się i natychmiast odwrócił w stronę drzwi. Szarpnął klamkę. Gorące powietrze zatkało mu gardło. Dopiero teraz uświadomił sobie, jak bardzo był spragniony.<br>Wciąż tak gorąco i ciasno. To się nigdy nie skończy. Tato, nie będzie żadnej odmiany. Moje piersi są jak wydrążone w środku. Obgryzane. Pożerane. Całe moje ciało. Nakarmią nim swoje dzieci. Wiem, że to zrobią. Mówią o tym. We włosach szeleszczą chitynowe skrzydła. Podsłuchują moją duszę. Szpiegują każdy centymetr mojego ciała. W końcu uda im się. Wedrą się we mnie i rozerwą na kawałki, rozwloką do swoich plugawych gniazd, karaluszych zakamarków, moje