czołowy przedstawiciel węgierskiego kina autorskiego - zamierzał niewątpliwie zrealizować realistyczny film społeczny - tak jednak skomplikował racje bohaterów, że alternatywność ich modeli życiowych straciła na ostrości; a przesunąwszy motywacje ich postępowania na indywidualne cechy osobowościowe, wyobcował postaci z kontekstu społecznego. W rezultacie szamotanina dwojga młodych ludzi, którzy usiłują jakoś znaleźć swoje miejsce w świecie, jawi się jako pomysł scenariuszowy nie przystający do rzeczywistości, na tle której jest rozgrywany. Nie otrzymujemy też odpowiedzi na postawione w filmie pytanie: "dlaczego na Węgrzech lat 70-ych tak wielu ludzi ma zły humor".<br>&lt;tit&gt;Prywatne piekło&lt;/&gt;<br>Filmy usiłujące ukazać skomplikowane nieraz dramaty, jakie przeżywają stróże ładu publicznego - zarówno w