właściwie wszystko staje się nudne.<br>Nuda, rozważana pod pewnym względem, ukazuje nam większą trwałość niż akty intencjonalne. Akty spostrzeżenia przedmiotu błyskawicznie pojawiały się i błyskawicznie znikały. Nuda trwała gdzieś u ich podstaw. Mówimy: jest "głębiej" niż one (znów obraz przestrzeni!).<br>Oto jednak przypominam sobie o czymś, o czym za-pomniałem: w tej chwili czeka na mnie jakaś szczególnie ważna osoba. Jak mogłem zapomnieć? Czuję się dotknięty gdzieś w głębi, poruszony i zawstydzony. Trzeba coś zrobić... Co mnie tak mocno dotyka? Odpowiem krótko: wartość. Właśnie to, że dana osoba jest dla mnie szczególnie cenna. Decyduję zmienić kierunek marszu. Nuda gdzieś ustępuje. Cała treść świadomości