punktu widzenia teatralnej recepcji dzieła.<br>Powróćmy na koniec do pytania, czy słabości Konfederatów barskich rzeczywiście wynikają stąd, że był to utwór pisany pospiesznie, tylko "dla opędzenia potrzeb". Wydaje się, że gdyby miała to być istotnie jedynie chałtura, to Mickiewicz potrafiłby wykonać ją sprawnie, poszedłby do Porte-Saint-Martin i wpisał w tekst role i efekty pasujące do stylu uprawianego w teatrze Harela. Trzecia część Dziadów wskazuje, że poeta - jeśli by chciał - świetnie potrafiłby z takim zadaniem się uporać.<br>Może więc było inaczej. Oto po Panu Tadeuszu Mickiewicz zamknął czas pisania polskich arcydzieł. W latach późniejszych dążył zaś, krok po kroku, do zdobycia