Nabierają nowych kształtów. Pojawiają się już zwierciadła zamykane ozdobną pokrywą, lustra stojące, a nawet całe lustrzane ściany. Potem zaczęto robić zwierciadła tylko ze srebra i złota. Miedź bowiem po pewnym czasie pokrywa się nalotem i traci połysk. Zmatowiały metal nie odbija już ludzkich twarzy. Złote i srebrne lusterka nie miały wad zwierciadeł metalowych, miały natomiast inną: były bardzo kosztowne. Zwierciadło szklane wynalazł pewien kupiec i szklarz z dalekiego, dziś już nie istniejącego kraju, Fenicji. A zdarzyło się to podobno zupełnie przypadkowo. Pewnego dnia szklarz potknął się, trzymając w ręce naczynie z gorącym ołowiem, służącym mu do zdobienia swych wyrobów, i wylał