inspektor odsunął się gwałtownie od krawędzi groty.<br>Miał na tyle rozsądku, że nie rzucił się w paniczną ucieczkę, lecz zaczął przesuwać się wolno wzdłuż ściany. Gdy dobrnął do korytarza za schodkami, zatrzymał się. W głębi groty dochodziły odgłosy kroków. Latarnia zakołysała się nagle, granice cieni i świateł przesuwały się ruchem wahadłowym. Był to sygnał do szybszego odwrotu. Paragon wysoko podkasał prześcieradło, odetchnął głębiej i ruszył szybkim krokiem. Gdy jeszcze raz obejrzał się za siebie i stwierdził, że nikt go nie ściga, puścił się biegiem. Jego rozczłapane trampki zatupotały po wyklepanej glinie korytarza, rozwiane poły prześcieradła szybowały jak białe skrzydła &lt;page nr= 192&gt;<br>Przy niszy