krążyły nisko nad drzewami. Kękuś poprawił się na spoconym już Struplu, sokolim okiem obrzucił swoje zastępy i, uniósłszy się w improwizowanych strzemionach, krzyknął strasznym głosem:<br>- Pa koniam! Oba wojska równym kłusem ruszyły ku sobie. Jeszcze dziesięć, pięć metrów i dwie siły zetrą się w śmiertelnej walce.<br>- O Jezu, oni wszyscy walą na nas - jęknął Kajaki.<br>- Cicho, bierzemy Syrojeżkę - warknął Polek. Rzeczywiście, nie był to trudny łup. Wbrew logice, ale zgodnie z hierarchią szarż mięsisty i ciężki generał dosiadł wątłego pułkownika Rysia. Nadrabiając ten niedostatek proporcji, parli gwałtownie naprzód, wpatrzeni w najsłabszą parę Doliniarzy: Polka i Kajakiego. Jakoż starli się rychło z