się na postawie Gombrowicza, na programie twórczym pisarza, na pojęciu osobowości i na genealogii kulturalnej autora Ferdydurke. Stawia też o wiele więcej pytań Dziennikowi aniżeli powieściom i dramatom.<br>Taki Gombrowicz, jakiego zobaczyłem w Dzienniku. Jakiego przeczytałem. Nic więcej.<br><br>&lt;tit&gt;Zmusić siebie do odrębności&lt;/&gt;<br><br>&lt;q&gt;"Pisanie nie jest niczym innym - mówił Gombrowicz - tylko walką, jaką toczy artysta z ludźmi o własną wybitność. (...) Chciałbym, aby dojrzano w mojej osobie to, co podsuwam. Narzucić się ludziom, jako osobowość, aby potem już na całe życie być jej poddany"&lt;/&gt; (Dz I 57-58). Aby pozyskać ciekawość publiczności, najlepiej walczyć na rynku: cudze spojrzenie podnieca bowiem mistrzostwo. Dlatego &lt;q&gt;"chciałbym