Śpi. Patrzę na jego twarz, na mocno zarysowany podbródek z dołeczkiem, ładnie wykrojone usta, kształtny, duży nos, gładkie, brązowe włosy, których nawet sen nie zmierzwił... Zarzucił ramię nad głowę. Mam ochotę pocałować kępkę ciemnych włosów pod pachą... Mój mężczyzna! <br>Boję się tylko jednego: że w naszej miłości nie ma żadnej "walki klasowej", mezaliansu, skłóconych rodzin "Romea i Julii", "Trędowatej", niezgodności charakterów, poglądów - nic, żadnych konfliktów. Czy możemy żyć tak po prostu szczęśliwi? Czy to się nie stanie z czasem nudne? <br>Przysuwam się do okna. Wypłukany deszczem poranek. Słońce lśni na szybach, liże czerwone dachy. Z gałęzi sfrunął szpak - znika za wieżą