Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Kultura
Nr: 5(500)
Miejsce wydania: Paryż
Rok: 1989
Tytuł: Kultura
Nr: 5(500)
Miejsce wydania: Paryż
Rok: 1989
HEWETSON
Zapis wewnętrzny czyli o potrzebie masek
Zastanawiam się nieraz, czy popularność dzienników nie wynika z ich naiwnego czytania. Czy nie traktuje się ich przede wszystkim jako autentycznego przekazu wiedzy o autorze i jego epoce, jako zwierciadła osobowości pisarza, a nawet czegoś w rodzaju publicznej spowiedzi na gorąco, uważnej wobec walorów dokumentalnych, nie zaś literackich?
Nie wykluczam, że takie intencje przyświecały niektórym autorom, ale chyba nie współczesnym, bo czy po lekturze dzienników Gombrowicza można jeszcze zachować w tym względzie dziewiczą naiwność? Jednak sprawa ta nadal nurtuje świadomość pisarzy i nie da się wyminąć nikomu, kto ma odwagę spróbować tej jakże trudnej
Zapis wewnętrzny czyli o potrzebie masek
Zastanawiam się nieraz, czy popularność dzienników nie wynika z ich naiwnego czytania. Czy nie traktuje się ich przede wszystkim jako autentycznego przekazu wiedzy o autorze i jego epoce, jako zwierciadła osobowości pisarza, a nawet czegoś w rodzaju publicznej spowiedzi na gorąco, uważnej wobec walorów dokumentalnych, nie zaś literackich?
Nie wykluczam, że takie intencje przyświecały niektórym autorom, ale chyba nie współczesnym, bo czy po lekturze dzienników Gombrowicza można jeszcze zachować w tym względzie dziewiczą naiwność? Jednak sprawa ta nadal nurtuje świadomość pisarzy i nie da się wyminąć nikomu, kto ma odwagę spróbować tej jakże trudnej
HEWETSON</></><br><br><div type="art"><br><br><tit>Zapis wewnętrzny czyli o potrzebie masek</><br><br>Zastanawiam się nieraz, czy popularność dzienników nie wynika z ich naiwnego czytania. Czy nie traktuje się ich przede wszystkim jako autentycznego przekazu wiedzy o autorze i jego epoce, jako zwierciadła osobowości pisarza, a nawet czegoś w rodzaju publicznej spowiedzi na gorąco, uważnej wobec walorów dokumentalnych, nie zaś literackich?<br><br><page nr=189><br><br> Nie wykluczam, że takie intencje przyświecały niektórym autorom, ale chyba nie współczesnym, bo czy po lekturze dzienników Gombrowicza można jeszcze zachować w tym względzie dziewiczą naiwność? Jednak sprawa ta nadal nurtuje świadomość pisarzy i nie da się wyminąć nikomu, kto ma odwagę spróbować tej jakże trudnej
