nie żyją. Bardzo chciałaby móc w to nie wierzyć i pozostać tym, kim była do tej pory. Ale gdzieś głęboko czuła, że to już nigdy nie będzie możliwe. Pojawiły się obrazy z przeszłości: fragment pokoju, firanka, parapet, a na nim doniczki z kwiatami, które kwitły na różowo, łazienka z żelazną wanną na nóżkach i stłuczone lustro nad umywalką, plama słońca na ścianie z tapetą w drobne wzorki... Przedtem takie obrazy też ją nawiedzały, ale nigdy się nad tym nie zastanawiała, dlaczego uparcie powracają w jej pamięci fragmenty jakiegoś obcego mieszkania. Nie było w nim ludzi... tylko wnętrza, meble... I ta lalka