Lampedusa, Albert Camus, Gabriele d'Annunzio (nie mówiąc już o nie zrealizowanych projektach) - już te nazwiska wskazują, że Visconti mierzył się z literaturą wysokiego i najwyższego lotu. Określenie adaptacja czy choćby luźniejsza ekranizacja literatury budzić musi jednak pewne opory i to bynajmniej nie dlatego, iżby filmy Viscontiego były z zasady jedynie wariacjami na literackie tematy i w żadnym stopniu nie dochowywały wierności oryginałowi. Przeciwnie, mimo wszelkich zmian (nie tylko koniecznej redukcji, ale i wzbogaceń literackiego materiału) Lampart czy Śmierć w Wenecji są już klasycznymi przykładami genialnej transpozycji ducha literatury na język w najwyższym stopniu skoncentrowany na obrazie.<br>Rzecz polega na czymś innym