Julian Kornhauser). Niezwerbalizowaną myśl Barańczaka dałoby się zapewne tak przedstawić: luki i pomyłki w interpretacjach poezji Herberta wynikały m.in. z przemilczenia faktu, że poezja była ODPOWIEDZIĄ na fizyczną i duchową przemoc nad okupowanym społeczeństwem. Myśl tę sformułował bodaj po raz pierwszy Adam Michnik ("Krytyka"1981 nr 8), któremu - co warto tu odnotować - książka Barańczaka jest dedykowana. Jednym słowem, Barańczak przywraca wierszom Herberta ich historyczny i społeczny kontekst. Jego lektura jest więc nie tylko propozycją filologicznie poprawnego odczytania sensów tej poezji, lecz przede wszystkim propozycja ROZUMIENIA sensów literatury jako składników żywej historii. Po książce Barańczaka nie wystarczy już pisać o klasycyzmie