mówisz. &lt;page nr=271&gt; Ja nie umiem tego w tej chwili określić, ale to nie jest takie proste.<br>Cała rozmowa wydała się Lucjanowi tak bezsensowna, że go rozbawiła niby ponura groteska. W drugim pokoju zawodziła kobieta, bardzo żałośliwie i skutecznie wykpiona przez los. A ci wszyscy ludzie, smutni i przejęci wypadkiem! Czyż nie warto by ich wytruć jak szczury? Byli przecież tak głupi i bezużyteczni!<br>Ciągle komentowano wypadek. Student zawołał przeraźliwym głosem:<br>- Powiedziałem mu rano, że ma krzywy nos. Może to go przejęło?<br>Nikt mu nie odpowiedział, począł więc mierzyć wielkimi krokami podłogę. Powiedział jeszcze do Zygmunta:<br>- Mnie coś takiego nie spotka. Moje żądania