Naiwnością byłoby oczywiście traktowanie prywatyzacji jak czarodziejskiej różdżki, która w jednej chwili poprawi pozycję rynkową i sytuację finansową przedsiębiorstwa. W warunkach konkurencyjnego, otwartego rynku jest to niemożliwe. Prywatyzację należy widzieć jako zjawisko polityczne oraz ekonomiczne, którego pełne skutki pojawią się w okresie kilku, kilkunastu lat i które nie powinno być wartościowane z punktu widzenia jego bieżących przejawów. Z tego samego powodu prywatyzacji gospodarki, w tym również prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych, nie powinno się traktować jako celu samego w sobie reform gospodarczych. Choć z drugiej strony prawo do własności prywatnej to jedno z fundamentalnych praw człowieka i jego zrealizowanie może być niezależnym celem