szczęście, co za bezdenne szczęście! Moja najukochańsza, przebacz mi.<br> Całuje ją<br>Bez ciebie Hyrkania nawet byłaby dla mnie ohydnym snem tylko.<br> MATKA<br> wstając, ze łzami<br>Poczciwy pan Paweł. Ja wiedziałam, że pan nie opuści biednej Elli.<br> Paweł podchodzi do niej i całuje w ręce<br> BEZDEKA<br>Przybrana matko i teściowo, biorę was obie do Hyrkanii. Umiem ocenić rady starszych kobiet, które wiele przeżyły. Nawet wujów - tych dwóch starych kretynów, weźmiemy też ze sobą. Idźmy - bądź co bądź ten Hyrkan otworzył nam nową drogę. Niech pamięć jego będzie dla nas święta.<br> JULIUSZ II<br>Co za wspaniałomyślność, co za wspaniałomyślność. Jest to jeden z piękniejszych