Stefan od samego początku nie lubił tej kobiety i nie ukrywał swej niechęci, czyniąc błazeńskie miny na jej widok. Pewnego dnia pani Lidia, stojąc przy piecu kuchennym wraz z ową dystyngowaną damą, kątem oka dostrzegła, że drzwi od kuchni uchyliły się i ukazała w nich głowa Stefana. Poruszył kilka razy wąsikiem i już wiedziała, że szykuje jakąś niespodziankę. Po chwili Stefan wepchnął do kuchni małego Jurka, który rozpędził się, podbiegł do pieca, objął biodra stojącej tyłem do niego hrabiny i wykrzyknął: - Ale pani dupa śmierdzi!<br>- Lidii wypadł rondel z ręki i zastygła w bezruchu z otwartymi ustami. Dziecko tymczasem, wykonawszy polecenie