trochę po francusku, choćby na tyle, żeby porozumieć się w obecności służby, tak żeby służba nie rozumiała. W międzywojennym dwudziestoleciu szkoły średnie dawały wybór między francuskim i niemieckim. Dla mnie wybór francuskiego był oczywisty. W literaturze międzywojenne Dwudziestolecie orientowało się na Francję, choć znajomość języka w młodszym pokoleniu była już wątpliwa, a dostęp do książek ograniczony. W istocie francuskie imperium wydawnicze - te powieści w żółtych okładkach, sprzedawane nad Wołgą, Dunajem i Wisłą - skończyło się w 1914 roku.<br> Pozycja Paryża jako stolicy kulturalnej świata była przed pierwszą wojną niewątpliwa, i utrzymała się do lat trzydziestych. Tam też w pierwszym rzędzie kierowali kroki