była bardzo piękna, piękna owym asymetrycznym pięknem epoki indywidualnej rzeźby genetycznej. Dotknął jej policzka. Oczywiście nic nie poczuł, palce przeszły jak przez mgłę (A-V: dźwięk i obraz). Leżała z dłońmi wplątanymi w gęste, kruczoczarne włosy, ręce miała ułożone na wysokości głowy. Kolczyk w lewym sutku. Przyjrzał się - nic oryginalnego: wąż połykający swój ogon.<br>- Pamiętnik - rzekł Schatzu. <br>Dym papierosowy ułożył się w klin, który wskazywał pod szafkę z książkami. Ronald pochylił się i "podniósł" brulion. Został on zeskanowany bardzo dokładnie, można było przewracać poszczególne strony. Znalazł ostatnie zapisy. Głównie wiersze, statystyki dnia codziennego bardzo mało.<br>Co prawda do owego syntetyzującego raportu