tego, kto zamieszkał <br>w 'absolutnie sprzecznej samotożsamości'. <br>Każdy rodzaj praktyki ma swoje mocne i słabe strony, jednak wszystkie <br>wskazują na prawdziwą istotę 'jaźni jednostkowej'. Z tego powodu <br>musimy odróżnić polemiki dotyczące wyższości jednego rodzaju praktyk nad <br>innymi od fundamentalnych polemik na temat praktyki zen. W pierwszym <br>wypadku dyskusja dotyczy hierarchii ważności różnych form praktyki ze <br>względu na ich skuteczność. Na przykład Dahui, krytykując spontaniczne <br>metody Mazu, nie uważał, że są one błędne, gdyż jedynie zwracał uwagę na <br>to, że mogą być przez uczniów mylnie interpretowane. Historia rozwoju <br>praktyki zen wyraźnie pokazuje, że mistrzowie zen propagowali nowe formy <br>praktyki, aby ich uczniowie