nocy pomarańczowa. Wyobrażasz sobie dłonie Łysego przygładzające włosy na tyle czaszki; głośno czkasz i zaczynasz rozmyślać o swoich trzewiach jako o białych i różowych wstążkach, podobnych do pozwijanych serpentyn. Po chwili zdajesz sobie sprawę, że twoja wyobraźnia jest estetyzująca.<br>Ciężarówka zatrzymała się przed kamienicą, w której zostawiłem dziewczynę. Zapłaciłem i wbiegłem do bramy. W ciemnej sieni spotkałem Łysego.<br>- Zatelefonowałem na pogotowie. Z nią chyba koniec. Aleś mnie wrobił.<br>- Jak to koniec?<br>- Koniec! - krzyknął. - Czekam tu na pogotowie!<br>- Zaraz tam pójdę - powiedziałem i zacząłem szukać po kieszeniach papierosów.<br>Przypominasz sobie wszystkich ludzi, których widziałeś na katafalku. Dwie ciotki, babka, kilku znajomych. Masz