burza, kiedy klęska w progi życia mego szła,<br>Na powiekach mych się kładła dobroczynna, ciemna mgła.<br><br>Tak się stało niewidzenie rzeczywistych moich dni:<br>Co się nie śni - zamglonemu niech się zdaje, że się śni!<br><br>Nie dostrzegłem lat minionych ani nawet innych lat,<br>Świat mój kłębił się poza mną i to wcale nie był świat.<br><br>Dobrze było na obłokach załamanym dłoniom dwóm,<br>Szum był we mnie i nade mną - spadających liści szum.<br><br>Dłońmi niebem pachnącymi odpędzałem cienie z lic,<br>I w tych dłoniach załamanych nie zostało więcej nic.<br><br>Nie kochałem cię za dobro, nie kochałem cię za zło,<br>Ale za to, żeś się