przypadkach samobójstwa umieranie nie wyłania się z Ja jako jego naturalny owoc, lecz trzeba człowiekowi sprowokować do działania zewnętrzne w stosunku do niego siły.<br>Umieranie ogołaca Ja stopniowo i konsekwentnie. Umiejscawia je w kręgu śmiertelnych nastrojów towarzyszących wewnętrznej walce. Walka jest walką Ja i walką o Ja. Będąc walką Ja, wciąga ona to Ja pozytywnie w swe wiry. Będąc walką o Ja, wyłącza to Ja z akcji, osamotniając je tym samym i stawiając w obliczu samego siebie. Wśród śmiertelnych nastrojów towarzyszących umieraniu spotykamy na pierwszym miejscu trwogę i jej przeciwieństwo - męstwo.<br>Trwogę odróżnia od strachu to, że jej przedmiot jest nieokreślony