dyrektor od lat już nie starał się zapamiętywać ani imion, ani nazwisk, ani nawet twarzy swoich podopiecznych, którzy anonimową masą przewalali się poza jego gabinetem. <br>- Towarzysz zajmuje się sportem? - zapytał, chcąc nie dopuścić do pytania o nazwisko, gdyby przybysz również go nie znał.<br>- Tak, jestem trenerem i chcę tę małą wciągnąć do swojej grupy.<br>- Nie ma żadnych przeszkód, sam już myślałem, żeby się z wami skontaktować w tej sprawie - dyrektor pozwolił sobie na blef. Czuł, że los mu sprzyja. Swoją drogą, muszę opieprzyć wuefistkę, że nic mi nie powiedziała - pomyślał, nie pamiętając chyba swoich apeli o samodzielność i niezawracanie mu głowy