bo wszyscy trzej o tym samym czasie skończyliśmy wieczorne dyżury: Julek - inspektorski, Józio - na "Jedynce" , a ja - na "Dwójce" (czytelnik mi pewno wybaczy jeśli było odwrotnie). Jakoś sporo się wypiło w tej nocy "w cieniu skrzydeł gallijskiego ptaka", jakby się o kogucie wyraził poeta. Zaczęło już szarzeć, bo to było wczesne lato, kiedy uświadomiłem sobie, że jestem zupełnie pijany i że za chwilę rozpoczyna się mój poranny dyżur spikerski. Jedynym optymistycznym akcentem w tej ponurej sytuacji była świadomość mojego stanu. Tak jakoś się wyjątkowo złożyło, że po wieczornym dyżurze poprzedniego dnia wyznaczono mi poranny następnego, czego na ogół unikano. Jakieś zastępstwo, czy