interpretował krytykę jako wrogość, trudności jako sabotaż, odmienne poglądy jako zdradę. W takim kontekście wszelka korekta linii politycznej mogła nastąpić jedynie po wręcz katastrofalnych klęskach.<br> Braki instytucjonalne zwielokrotniły jeszcze ową deformację stylu działania. Komunistyczny styl pracy przyczyniał się do powstawania systemów politycznych, które nie zawierały żadnych klap bezpieczeństwa ani mechanizmów wczesnego ostrzegania. Symptomy niedomagań z natury rzeczy docierały do kierownictwa z opóźnieniem; dezinformacja na własny użytek płynęła w górę znacznie szybciej; strach nie pozwalał na szczery rachunek sumienia. Przywódca kurczowo trzymał się władzy, jak długo zdołał wytrwać w sensie fizycznym i politycznym, a zastąpienie go innym było zwykle wynikiem wyczerpującego konfliktu