i nie zawalił się różowy trójkąt mojej szkoły. Wszystko stać będzie wszakże na miejscu, kiedy zejdę do szkolnej szatni i moja pani - która z moich pań? - powie mi, że nie mam już prawa do nauki. Która? Może sama pani przełożona, pani Adela Skrzypkowska, choć to z nią o parę lat wcześniej opłakiwałyśmy śmierć marszałka Piłsudskiego, lecz to o niej później się dowiem, że przyjęła volkslistę, jakkolwiek nie zmieniły się strony świata ani moje myśli z lewej i prawej strony pamięci; nanieść trzeba jedynie na wewnętrzną mapę myślenia linie sprzeczne z ładem, linie odwrotne.<br>Przyjmując je do wiadomości - bez wiary w ich